Wczasy nad morzem

Lasy wydmowe

18 stycznia 2013r.

Na utrwalonych przez trawy i zioła wydmach sadzi się krzewy: rozmaite wierzby, oliwnik srebrnolistny, rokitnik. Rosną tam też tarniny, dzikie róże, jeżyny i inne. Sadzi się również drzewa. Naj­pierw sosny zwyczajne, jako najbardziej wytrzymałe i najmniej wymagające, jak również północnoamerykańską sosnę Banksa i górską kosodrzewinę, której płożący się pień i leżące na ziemi gałęzie przy­krywają doskonale piasek. Na ustalonych już zupełnie wydmach spotykamy przeważnie jarzębiny, świerki, dęby, olchy, brzozy, buki i inne drzewa. Wiatr przynosi strzępki mchów, porostów i rozmaite nasiona roślin, które razem z zasadzonymi przez człowieka tworzą teraz stały zespół roślinności lasów nadbrzeżnych. Ponieważ wydmy leżą na podłożu nizinnym, często torfiastym, więc między pagórkami wydm tworzą się gdzieniegdzie miejsca wil­gotne. Znajdziemy tam wiele rozmaitych paproci (na Wolinie spo­tyka się rzadką u nas paproć — długosz królewski). Licznie rośnie tam torfowiec i inne mchy, tworzące miękkie, koliste poduszki. Na suchych, słonecznych wzgórzach zobaczymy miejscami dy­wany macierzanki piaskowej, krzaczki bylicy polnej, a także jasieniec piaskowy o błękitnych, kulistych kwiatostanach. W starszych drzewo­stanach iglastych bardzo często spotyka się oryginalną roślinę korzeniówkę, o bladożółtej łodyżce. Kwiaty jej, w gronach jednostronnie zwisłych, widoczne są z daleka na tle zielonych mchów pod sosnami lub świerkami. Zamiast liści ma tylko krótkie, białe łuseczki, a sole pokarmowe pobiera za pośrednictwem korzeni drzew szpilkowych. Na suchych miejscach spotyka się też często wysokie, rdzawe storczyki o bardzo silnym zapachu wanilii. Jest to kruszczyk rdzawoczerwony. Znamienne jest to, że ten sam kruszczyk rosnący w województwie warszawskim koło Gostynina — prawie nie ma tego zapachu. Wiele roślin mających roczny cykl życia widać tylko wiosną. po wydaniu i rozsianiu nasion — giną. Nasiona w jesieni kiełkują, wytwarzają rozetkę liści i tak zimują, a bardzo wczesną wiosną roz­poczynają wegetację. W lasach nadmorskich spotkamy się, być może, także z palcami, jaszczurkami właściwymi i wężami zaskrońcami, które mają charakterystyczną żółtą plamę za uchem. Stąd za­pewne pochodzi legenda o królu węży w złotej koronie na głowie. Czasem również można spotkać węża gniewosza. Rozgniewany — ata­kuje człowieka, jednak jadowity nie jest, a swymi słabymi ząbkami żadnej szkody nie wyrządzi. Często spotykanym mieszkańcem lasów nadmorskich jest rów­nież mrówkolew, którego larwa zagrzebuje się w piasku, kopiąc w nim kilkucentymetrowe lejki — pułapki na mrówki.